Preek over Psalmen 27:4

2009-03-15 n.m.

Ds. A. van der Dussen

Moeten of ontmoeten

Liturgie:

♪ Psalm 136:1, 2, 3, 13
♪ E56
♪ E173
♪ E44
Psalmen 27:1-6 en Matteüs 11:28-30
♪ E1
♪ E71
♪ Psalm 121

Wonen in de tempel

Waar zou je het liefst drie weken vakantie doorbrengen? Op welk plekje op aarde zou je je hele leven willen wonen? David zegt in psalm 27: in de tempel! Waarom nu toch in de tempel?! Als je weet hoe zo’n tempel eruit ziet kun je dat begrijpen. Vaak zag een tempel eruit als een fort. Uit het Oude Oosten zijn er afbeeldingen van bekend. Hier zie je er een.


Wonen in een tempel betekent dus zoveel als: op een veilige plek zijn. In Jeruzalem lag de tempel bovenop een berg. Zie de volgende foto.



Als je op de Sion, de tempelberg woonde, had je het veiligste plekje dat je je maar kon voorstellen! (vgl. Rechters 9:46) Zie vers 5:

De HEER verbergt mij veilig in zijn tent,
Hij tilt mij hoog op een rots.

Dat kun je dus letterlijk nemen: als David in de tempel mag wonen, wordt hij hoog op een rots getild en is hij veilig. Maar het gaat hem daarbij niet alleen om het gebouw. Het gaat hem vooral om degene die in het gebouw woont: God. Bij Gód ervaart hij veiligheid. Zie vers 1:

Bij de HEER is mijn leven veilig,
voor wie zou ik bang zijn?

Daarom wil hij graag wonen in de tempel: dan is hij dicht bij God. Dat machtige, fort-achtige tempelgebouw maakt als het ware de veiligheid zichtbaar die je bij God vindt. Zo wordt vers 4 duidelijk:

het enige wat ik verlang:
wonen in het huis van de HEER
alle dagen van mijn leven,
om de liefde van de HEER te aanschouwen.

Behalve het woord ‘veiligheid’ is ook het ‘woord’ liefde belangrijk. David ervaart in de aanwezigheid van de HEER diens enorme persoonlijke inzet voor hem. Hij ervaart dat hij God ter harte gaat. Dat is wel zo ongeveer het belangrijkste in het leven: dat er iemand is die zich persoonlijk voor je inzet. Bij zo iemand wil je zijn. Bij zo iemand kun je je veilig voelen. Ook daarom verlangt David om in de tempel te wonen, dichtbij de HEER. Het is een veilige plek, omdat het een plek is waar je liefde ervaart – Gods liefde. Het verlangen van David om in de tempel te wonen heeft dus een diepe reden. Als je eenmaal ontdekt hebt dat God er voor jou is, en dat je Hem ter harte gaat, dan ga je daar iets van snappen. Als het echt levende werkelijkheid voor je is dat het veiligheid geeft om bij God te zijn, dan zul je er inderdaad naar gaan verlangen om altijd dicht bij Hem te zijn.

Ontmoeten ↔ moeten

Stel je nou voor dat de tempel twee maanden gesloten was! Je ziet het voor je: David wil de tempel binnengaan, maar het is er doodstil en de deur zit op slot. Zijn oog valt op een briefje:
Wegens vakantiegesloten.
Wij gaan weer open op 1 september.

Je kunt je voorstellen dat David daar niet blij mee is. Maar draai het nu eens om: hoe gaat het in onze vakantie? Ik citeer uit een stukje in het kerkblad waarin deze dienst werd aangekondigd:

Zo, de vakantie is alweer even voorbij. Heb je lekker vakantie gevierd? Even geen school, huiswerk en andere vervelende dingen aan je hoofd gehad? … En je bijbel? Nog open gehad deze vakantie? Of misschien had je bijbel … ook even vakantie? Ik bedoel, de vakantie, dat is toch een tijd waarin je even helemaal niets moet doen?

Er zullen heel wat mensen zijn die zich in dit stukje kunnen herkennen. Zo gaat dat. Maar het is wel een vreemd contrast. We kunnen er niet over uit als Gód ‘niet thuis’ geeft. God twee maanden met vakantie – dat is geen serieuze mogelijkheid. Maar kunnen wij ons dan wel permitteren om vakantie te nemen van het omgaan met God? David zou er in elk geval niet aan moeten denken. Hoe komt het, dat ons vakantie van God fijn lijkt en dat het voor David een schrikbeeld zou zijn? Dat heeft met het verschil tussen moeten en ontmoeten te maken. Als het leven met God een ‘moeten’ is, is het heerlijk om er twee maanden van af te zijn. Maar als het leven met God een kwestie van veiligheid en liefde is, kun en wil je niet zonder. Dat zit in dat woord ‘ontmoeten’. Raar eigenlijk: het leven met God is bedoeld als een ontmoeting met Hem, zodat je veiligheid en liefde ervaart. Maar in de praktijk komt het voor je het weet in de sfeer van de plichten en het moeten terecht komt. Jezus wil ons daarvan bevrijden, Matteüs 11:28:

Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.

Lees in je Bijbel, bid elke dag

Dat moet je dus gaan ontdekken, gaan leren: dat het fijn is om in die tempel te zijn, dichtbij God. Dat je daar rust vindt, je accu kunt opladen. En echt: zo is het ook. Bij God kun je je accu opladen. Heel wat gelovigen ervaren het ook zo. Voor hen is het dan ook geen straf om dagelijks in de Bijbel te lezen en God in het gebed te zoeken. Je moet wel de goede manier vinden. Gelukkig zijn er tegenwoordig prachtige hulpmiddelen. Zo maakte iemand mij attent op de site www.dagelijkswoord.nl . Als je daar naartoe surft kun je je voor de service opgeven, dat je elke dag een Bijbeltekst krijgt toegestuurd. Ik heb opgezocht welke tekst het voor vandaag was, zondag 15 maart. Hier komt ie:

Al zouden de bergen wijken
en de heuvels wankelen,
mijn liefde zal nooit meer van jou wijken
en mijn vredesverbond is onwankelbaar
- zegt de HEER, die zich over je ontfermt.
(Jesaja 54:10)

Kijk, zo helpt de Bijbel je om God te ontmoeten. Deze tekst, oorspronkelijk gericht tot het volk Israël, herinnert ons aan de liefde die God in Christus voor ons heeft. Misschien helpt zo’n site je om er een goede gewoonte van te maken om in de Bijbel te lezen. Misschien doe je het liever anders. Maar hoe het ook zij: ontdek dat je bij de Here God liefde en veiligheid kunt vinden. Maak er dan werk van om als het ware ‘te wonen in zijn tempel’, dat wil zeggen: Hem dagelijks te zoeken in Bijbellezing en gebed.


Amen

N.B. Indien U een preek anders dan voor uzelf wilt gebruiken, stelt ds. van der Dussen een e-mailbericht aan hem op prijs. Wil hem ook vermelden als bron van de preek.