Preek over Ezechiël 13

Als jij dat meisje was dat haar eindexamen-Engels verprutst had, enkel en alleen doordat haar bijlesleraar haar op het verkeerde been had gezet – wat zou jij doen? Wiskunde, natuurkunde, biologie – dat ging allemaal prima. Maar Engels was het zwakke punt. Ze was expres bijlessen gaan volgen. Ze had het gevoel dat er wat aan haar kennis bijgespijkerd moest worden. Maar hoe? De grammatica ophalen? Haar woordenschat uitbreiden? Ze wist het niet goed, en hoopte dat de bijlesleraar met een goed voorstel zou komen. Maar wat zei die? “Helemaal niet nodig! Maak je geen zorgen. Probeer, als je naar een film kijkt, goed te luisteren naar het Engels. Meer hoef je niet te doen.” Ze was zo stom om hem te geloven. Maar het gíng wel mis op het examen! Wat zou jij doen? Een klacht indienen? Voel je de ergernis opkomen? De boosheid?

Boosheid en ergernis: die zetten de toon in Ezechiël 13. Dit hoofdstuk klinkt zo donker doordat God de HEER er niet over uit kan dat in gevaarlijke tijden profeten alleen maar sussende woorden spreken. Er stond nog heel wat meer op het spel dan bij een examen. Er kwam oorlog. Maar wat zeiden de profeten? “Niets aan de hand. Maak je geen zorgen!”

Wat heb je nou aan zulke profeten! Ze kletsen maar wat.

Iemand die echt door de HEER gestuurd wordt die maakt het niet mooier dan het is. Die is eerlijk. Die kijkt jou ernstig aan en die zegt: “Je hebt een serieus probleem. Daar moet je wel wat aan doen.”

Wat dit ons te zeggen heeft? Ik zou denken dit: dat je in de kerk komt, niet enkel om een aai over je bol te krijgen. Daar kom je óók voor. We kunnen inderdaad niet vaak genoeg horen, dat God van ons houdt, en dat het goed komt. Maar dat mag niet goedkoop worden. Als de kerkdienst een ‘feel good’- uurtje wordt, waarin we lekker op ons gemak worden gesteld – dan gaat er iets niet goed. De kerk moet niet worden als die bijlesleraar en die profeten. Alleen maar invoelende woorden spreken en intussen wegkijken van de grote problemen waar we als wereld en als mensen voor staan – daar is de kerk niet voor. In de kerk staat Jezus Christus centraal. En zijn naam zegt het: Hij is niet de grote Vertroetel-specialist, maar onze Redder.

Nu is Christus naar het schijnt in Ezechiël 13 geheel afwezig. En toch: als je erop let wat volgens dit hoofdstuk de eigenlijke opdracht van de profeten is, dan zie je dat zijn profiel wel degelijk geschetst wordt. De HEER zegt: “Weet je wát die profeten hadden moeten doen? Ze hadden het gevaar moeten aanwijzen. Ze hadden moeten zeggen: ‘Israël, dit gaat niet goed. Dit draait op een conflict uit met jullie God. Jullie zijn zo’n opstandig volk (12:1) – dit niet goed aflopen. Luister nu eens naar de HEER!’”  Hij verduidelijkt dat met het beeld van een stad die belegerd wordt. Er zijn bressen in de muur geschoten. Dan heb je mensen nodig die aan de slag gaan om de gaten in de muur op te vullen en te zorgen voor een stevige verschansing. Maar dát deden die profeten niet!

Wat een schitterende beeldspraak is dit. Je ziet het voor je: mensen die dag en nacht zwoegen, voor de stad in touw zijn om de zwakke plekken te versterken. Dát zijn de profeten waar je wat aan hebt! Een profeet zet zich in voor zijn volk. Die waarschuwt de mensen. Die bidt voor de mensen, zoals Mozes en Samuël dat deden (Exodus 32:31,32; 1 Samuël 7:5). Die is echt met zijn mensen begaan en wijst het probleem aan en zegt: “Daar moeten we wat aan doen!” Zo’n profeet was Ezechiël zelf. En zo’n profeet was en is onze Heer Jezus. Zijn hele bestaan wijdt Hij eraan om die veilige muur  om ons heen op te bouwen. Hij geeft er zijn leven voor. Bij Hem geen goedkope, sussende praatjes. Hij is er niet om ons te vertroetelen. Hij stelt de ernst van de situatie aan de orde. En Hij wijst de weg. Hij is de weg.

“De ernst van de situatie,” zei ik. Denk dan aan de tijd waarin we leven. Terreur-dreiging. Klimaat-crisis. Vluchtelingen-crisis. De nasleep van een economische crisis.  Het woord ‘crisis’ is niet van de lucht. Het is allerminst een tijd om te zeggen: “Maak je geen zorgen.” Het is juist wél om je zorgen te maken. Wordt ons comfort langzaam maar zeker afgebroken? Krijgt de Westerse wereld de rekening gepresenteerd voor roofbouw plegen op de aarde, voor een onrechtvaardig economisch systeem, voor bandeloze vrijheid? OK, je kunt je kop in het zand steken en doen alsof er niets aan de hand is. Maar wat

Die woorden doen denken aan het slot van de bergrede.

Dáárover gaat het in de kerk: om in een tijd van crisis veilig door het gevaar heen te komen. Laat de Heer jouw Redder zijn. En dus: zoek bij Hem verzoening van schuld als de rekening gepresenteerd wordt. En luister naar Hem. Doe wat Hij zegt. Eén voorbeeldje voor jullie, jongeren. Nu eens niet over seks, maar over geld.

Vorige week preekte ds Timmerman daarover naar aanleiding van Ezechiël 28. “Wat doet de welvaart met jou? Wat doe jij met de welvaart?” Ik stel jullie een heel concrete vraag: “Ben jij bereid maandelijks 10% van je inkomen weg te geven? Elke maand, als een symbool ervan dat je de welvaart niet alleen voor jezelf hebt? Durf je het anders te doen dan de wereld om je heen, omdat jij luistert naar Jezus onze Heer? Of luister je liever naar de reclame, die zegt: “Nou even niet moeilijk doen; lekker genieten!” Zou het zo kunnen zijn, dat die reclames zijn als de profeten van Ezechiël 13? Ze nodigen jou immers uit om gewoon door te leven en net te doen alsof er niks aan de hand is…” Ja, ik vraag jullie om te doen wat onze Heer Jezus zegt. Want het zijn gevaarlijke tijden waarin we leven. En één ding staat vast: onze Heer wil dat jullie daar goed door heen komen! Stel je dit goed voor ogen: onze Heer is als die man die voor ons in de bres springt. Hij is onze Redder.  Hij heeft zijn leven voor ons gegeven. Hij bidt voor ons. Hij weet wat voor ons nodig is om in en gevaarlijke tijd als de onze stand te houden. Hij staat voor ons klaar als de grote crisis van de dood komt. Hij wijst de weg. Luister naar Hem, om zo heilig en rein te leven, veilig in de schuilplaats van de Allerhoogste (Hemelhoog 630).

Amen.