Preek over Lucas 8:13-15

Een evangelist in Tibet werd opgepakt en zou wreed doodgemarteld worden. Hij werd in de huid van een yak genaaid, een soort rund dat veel voorkomt in Centraal Azië. Opgesloten in die koeienhuid werd hij in de verzengende zon aan zijn lot overgelaten. Het zou een langzame en ondraaglijke dood worden. Een dag later zag de man grote vogels op zich afkomen, een soort gieren. Ze begonnen aan hem te pikken. Hij hoopte dat ze hem snel dood zouden pikken. Maar dat gebeurde niet. De pikkende vogels bereikten alleen, dat de naden van de huid open sprongen. Hij kon zich eruit worstelen – zijn leven was gered. Met veel zegen heeft de evangelist daarna verder gewerkt. (Ronald Boyd-MacMillan, Volharden in geloof, 172v)

Een prachtig verhaal. “Maar weet wel,” zei een Chinese christen die alles wist van vervolging, “voor elk verhaal van verlossing zijn er tien verhalen van volharden.” Ofwel: lang niet alle vervolgde christenen worden wonderbaar gered, of krijgen wonderbaarlijke verschijningen van de Heer. Tien tegen één is het een zaak van moeizaam volhouden, van standvastigheid. Of het nu vervolgde christenen in Noord-Korea of in Saoedi-Arabië betreft, op ze nu zijn opgesloten in containers in Eritrea of door zelfmoordaanslagen getroffen worden in Irak – het komt meestal aan op volharding.

Volharding, standvastigheid: daarvan spreekt ook Jezus. In het evangelie naar Lukas doet Hij dat op twee plaatsen. In 21:18,19 ter bemoediging van zijn discipelen die vervolgd zullen worden:
In Lukas 8:15, in de uitleg van de gelijkenis van de zaaier:
Hier gaat het dus over de volharding die nodig is, wil het woord dat Jezus zaait vrucht kunnen dragen. Opmerkelijk is, dat daarbij een appèl besloten ligt op zowel de vervolgde christenen als ons, gelovigen in het vrije Westen. Want Jezus duidde eerder twee redenen aan waarom het reeds ontkiemde zaad van het woord geen vrucht kon dragen: vanwege een beproeving die niet doorstaan wordt (vers 13) en vanwege de zorgen, en rijkdom en genoegens van het leven (vers 14). Bij ‘beproeving’ kun je natuurlijk denken aan elke situatie van verleiding en verzoeking. Vergelijk de vijfde bede van het Onze vader: Leid ons niet in verzoeking! (Lucas 11:4: breng ons niet in beproeving). Maar in het bijzonder is te denken aan de beproevingen waarvoor vervolgde christenen komen te staan. Daarop duidt ook de wijze waarop Lucas 8:13 door Matteüs wordt weergegeven: “Worden ze vanwege het woord beproefd of vervolgd, dan houden ze geen ogenblik stand.” (Matteüs 13:31) Bij ‘zorgen, rijkdom en genoegens van het leven’ dringt de gedachte aan onze welvaartssamenleving zich op. Inderdaad: hoe gemakkelijk wordt het Woord verstikt door de claim die de welvaart op ons legt, inclusief de zorgen die de welvaart met zich mee brengt.. Met andere woorden: standvastigheid is niet minder nodig in een welvaartssamenleving als in een samenleving waarin christenen met terreur te maken krijgen! Zij kunnen door de intimidatie afhaken. Wij kunnen door de welvaart afglijden. Zij kunnen ten gevolge van heftige druk bezwijken. Wij kunnen door sluipende zorgen lauw worden, onze hartstocht kwijt raken, steeds minder tijd vinden voor God. Het effect is in beide situaties hetzelfde. Gods woord blijft vruchteloos in ons leven. Jezus mist dan zowel daar als hier ware, echte discipelen.

Standvastigheid is dus nodig. Volharding. Er voor gaan. Keuzes maken. Discipline. Maar waar haal je die power vandaan? Let op het woord ‘koesteren’ in vers 15. Wat wordt er gekoesterd? Het zaad, dat is het evangelie. Koesteren: een mooi woord is dat. Het duidt erop dat iets je dierbaar is, en dat je het je niet wilt laten afpakken – nooit! Daar zit dus inderdaad hartstocht in, en die hartstocht wordt in ons opgewekt door het Woord zelf, het evangelie. Nog iets preciezer gezegd: door ‘het goede nieuws over het Koninkrijk van God’ (Lucas 8:1). Dat nieuws, dat Hij als zaad rondstrooit met de bedoeling dat het vrucht gaat dragen, is het koesteren waard! Dat is het nieuws dat God alles voor ons over heeft – alles, ook zijn Zoon. Dat is het nieuws, dat Hij zich het lot van deze wereld aantrekt, en zich in onvoorstelbare trouw ertoe verbindt om haar te herscheppen. Dat is het nieuws, dat Hij onze menselijke boosheid en het woeden van de demonen niet laat zegevieren, maar zijn eigen Geest wil laten waaien, heilzaam en vernieuwend. Het nieuws dat God dat allemaal aan het doen is, dat is het waard om gekoesterd te worden. Daar komt de kracht vandaan om te volharding in het christelijk leven. Nee, we krijgen niet allemaal wonderbare ervaringen. Het leven kan hard en schraal zijn. De zorgen en verleidingen zijn groot. Je blijft alleen overeind als je weet van dat goede nieuws over Gods Koninkrijk, dat om te koesteren is. Dat moet het doen, daar en hier. En dat zal het doen, daar en hier. Maar houd dat dan ook vast. Koester het. Maak ter wille daarvan keuzes. Ga ervoor, voor het evangelie, voor de naam van Jezus, voor Gods Koninkrijk. Het is het meer dan waard.

Amen