Preek over Kolossenzen 3:12

Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en Hij u liefheeft,
- hoeft u niet al te ebscheiden te zijn
- mag u eisen aan mensen stellen
- moeten anderen terdege rekening met u houden
- hebt u het recht om anderen tot de orde te roepen.
Dat klinkt logisch, nietwaar? Zeker. Als Gods uitverkorenen zijn we immers niet de eersten de besten! Dan mag je gerust jezelf stevig neerzetten. Toch neemt de zin bij Paulus een andere wending. Logisch is nog niet hetzelfde als Bijbels! Hoor maar:
Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en Hij u liefheeft,
- moet u zich kleden in innig meeleven
- in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.
Vreemd. We zijn als Gods uitverkorenen niet de eersten de besten, en juist daarom wordt van ons gevraagd dat we bescheiden en tegemoetkomend zijn tegenover anderen. Geen misverstand: we hoeven niet over ons te laten lopen. Je mag in de omgang met anderen je grenzen stellen. Zachtmoedigheid maakt een mens nog niet tot een doetje. Maar het gehaaide, het harde, het kortaangebondene dat je in onze maatschappij zoveel tegenkomt, dient ons vreemd te zijn. Want aan Hem die ons uitgekozen heeft is het vreemd. Augustinus zegt: “God is nederig. Nu wij nog.” Paulus schetst hier de binnenkant van het christelijk leven. Christenen hebben hun hart gepolijst tot een hart dat vol mildheid is, vrede, zachtheid en geduld.

Daarom doen mensen in de kerk zo graag vrijwilligerswerk. Dat doen ze natuurlijk in de eerste plaats omdat ze iets voor God willen doen. Maar daarnaast is het fijn om te werken in een milde en vriendelijke sfeer. Waar is het fijner werken dan in de kerk?
- In de kerk mag je fouten maken, zonder dat men meteen nijdig op je wordt.
- Als je eens een keer niet op tijd klaar bent, wordt er welwillend gereageerd.
- Als iets niet naar de zin van een ander is, is er toch respect.
- Bij verschil van mening blijven de anderen hoffelijk en voorzichtig.
Heerlijk is het, om zo als vrijwilliger te werken in de gemeente! Ik hoor natuurlijk wel dat het soms anders toegaat, maar daar wil ik niet aan. Ik hoor wel eens dat vrijwilligers schrikken van de scherpe kritiek die loskomt als iets niet helemaal naar de zin is van de ander. Ik hoor wel eens dat ze de volle laag krijgen als ze een steek laten vallen. Ik hoor wel eens dat ze verbluft hun mond houden, als de ander goedgebekt vertelt hoe het zit. Ik hoor wel eens dat ze op het matje geroepen worden als ze dingen niet zo handig hebben aangepakt. Gelukkig hoor ik dat niet vaak. Maar ook als het zelden gebeurt, is het toch om nota van te nemen, al willen we er misschien geen van allen aan. Want het zou toch anders moeten zijn?

Maar je moet toch ook vrijwilligers kunnen wijzen op tekortkomingen? Zeker. We mogen elkaar aanspreken op kwaliteit, en op inzet. We mogen ook eerlijk naar elkaar toe zijn als iemand toch niet de juiste persoon op de juiste plaats is. Maar dat
- innig medeleven,
- die goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld –
die moeten toch de sfeer bepalen van de kerk. Als er geen genadige sfeer is, zijn we ver bij de Heer vandaan geraakt. Want al die woorden die in vers 12 gebruikt worden, blijken op God of Jezus Christus zelf toepasbaar!
- zie voor Gods ‘meeleven’ Romeinen 12:1 (daar vertaald met ‘barmhartigheid’) en 2 Korintiërs 1:3 (daar vertaald met ‘ontferming’)
- zie voor Gods ‘goedheid’ Romeinen 2:4 en 11:22
- zie voor Christus’ ‘bescheidenheid’ Filippenzen 2:8 (daar vertaald met ‘heeft zich vernederd’)
- zie voor Christus’ ‘zachtmoedigheid’ 2 Korintiërs 10:1
- zie voor Gods geduld’ Romeinen 2:4 en 9:22

Paulus waarschuwt ons in ander verband, om ons bij het avondmaal geen oordeel te eten en te drinken (I Korintiërs 11:29-34). Dat heeft met Kolossenzen 3:12 te maken. Uit onze manier van doen moet blijken of we de Heer trouw zijn. Als we aan de avondmaalstafel leven van zijn genade, maar in de omgang met elkaar ongenadig zijn, vinden we Hem op ons pad. Het is niet vrijblijvend om van genade te leven. God kiest de kerk niet uit om er een kopie van de harde maatschappij om ons heen van te maken. Als de kerk zich niet oefent in bescheidenheid en geduld, in vriendelijkheid en zachtmoedigheid, dan kan zij maar beter ook niet de maaltijd van Gods bescheidenheid en geduld, van de vriendelijkheid en de zachtmoedigheid van de Heer vieren.

Ik wil u niet ontmoedigen om de maaltijd van de Heer te vieren. Ik zeg u dit om u aan te moedigen om het aan de tafel van de Heer te leren: innig medeleven, goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. Bent u de afgelopen tijd te scherp geweest? Te ongenadig? Had u een te grote mond? Ik zeg u in naam van de Heer: het wordt u graag vergeven. Hebt u de afgelopen tijd een steek laten vallen? Hebt u een deadline niet gehaald? Was uw inzet niet optimaal? Ik zeg u in naam van de Heer: het wordt u graag vergeven. En om het compleet te maken: aan de maaltijd van de Heer leren we elkaar te vergeven. In de kerk heerst genade, of de kerk houdt op te bestaan. In de kerk heerst genade, omdat Christus Heer is.

Amen