Preek over Hebreeën 13:20-21

Er is een verhaal over Jezus en zijn discipelen die eens langs een steenachtige weg liepen. Jezus vroeg ieder van hen een steen te kiezen om die voor Hem te dragen. Johannes, zegt het verhaal, koos een grote, terwijl Petrus de kleinste koos. Jezus leidde hen naar de top van een berg en beval dat de stenen broden werden. Elke discipel, vermoeid en hongerig op dat moment, kreeg toestemming het brood op te eten dat hij in zijn hand had, maar dat van Petrus was natuurlijk niet toereikend om zijn honger te stillen. Johannes gaf hem wat van het zijne. Enige tijd later vroeg Jezu de discipelen opnieuw een steen op te rapen en te dragen. Deze keer koos Petrus de allergrootste. Jezus bracht hen naar een rivier en zie hun de stenen in het water te gooien. Dat deden ze, maar ze keken elkaar verbijsterd aan.'Voor wie,' vroeg Jezus, 'droeg je de steen?' (Elisabeth Elliott, Mijn eerste jaar in de jungle, 121)Tja, voor wie doe je het eigenlijk goede dingen? In de sketch zagen we iemand bezig die demonstratief een liedboek haalde voor een ander, en pepermuntjes uitdeelde. Het lag er duimendik bovenop: die hield er een goed gevoel aan over! Deed ze het dáárom? Ja, je kunt goede dingen voor jezelf: om er een goed gevoel van te krijgen, of om in de hemel te komen, of om een complimentje te krijgen. Is dat raar? Eerlijk gezegd: als ik niet eens een bedankje krijg nadat ik m'n best voor iemand heb gedaan, vind ik dat helemaal niet leuk. Logisch toch? Ja. En toch: waar doe ik het dan voor? Om een bedankje te krijgen? Of om die ander te helpen? Waarvoor draag ik die steen eigenlijk? Voor mezelf? Of voor God? Of voor iemand anders?

In Hebreeën 13:21 gaat het over 'tot stand brengen wat God welgevallig is'. Dat betekent, dat God er blij mee is. En waar is God blij mee? Met alles wat bij Hem past, wat in zijn stijl is. Daarom is het niet voor niets dat God hier 'de God van de vrede' heet. Daarmee wordt aangegeven wat Gods stijl is. God is vrede aan het stichten. Je kunt ook zeggen: "God is de God die alles goed maakt." Hoe? Dat blijkt uit het vervolg: Hij heeft onze Heer Jezus, de machtige herder van de schapen, door het bloed van een eeuwig verbond uit de wereld van de doden weggeleid! Hier wordt gedoeld op kruis en opstanding van Jezus. Deze herder heeft zijn leven (= zijn bloed) voor ons gegeven en is vervolgens door God teruggehaald uit de dood. Zó laat God zien dat Hij de God van de vrede is: Jezus is de hoeksteen van zijn beleid! En dus is alles God welgevallig, wat daarop voortbouwt. God is er blij mee, als wij steentjes bijdragen aan zijn gebouw. Omgekeerd heeft Hij een probleem met ons als wij geen steentjes bijdragen aan zijn gebouw. Dus: waarvoor doe je iets goeds? Omdat je gelooft dat God in Jezus een nieuwe wereld aan het opbouwen is. Je doet waar Hij, de God van de vrede, blij mee is. Reken maar dat anderen daar ook blij van worden. En kijk er niet gek van op als je er zelf ook blij van wordt. Bezig zijn met vrede brengen is gewoon fijn werk. Maar het belangrijkste is: je doet het omdat je erin gelooft dat God vrede aan het brengen is. Dat is het verschil tussen een christen en een niet-christen. Een niet christen maakt echt ook wel eens anderen blij. De man die iemand het leven redde die bij een straatrace beklemd was geraakt achter het stuur - was dat een christen? Deed hij het voor zichzelf? Laten we niet oordelen. Wie zou durven zeggen dat niet-christenen niet echt veel over hebben voor anderen? Nee, het verschil draait om: geloven in de God van de vrede. Als christenen geloven we dat Hij met Jezus in de richting van een andere wereld koerst. Aan zijn werk maken wij ons ondergeschikt. "Zeg het maar, HEER! We willen doen waar U blij mee bent. We willen U niet in de weg staan als U aan een nieuwe wereld bouwt."

Zo is het dus vandaag tijd voor goede voornemens. Wat ga jij voor goeds doen dit jaar? Hoe ga jij een steentje bijdragen aan Gods gebouw? Maar let op - er gaat nog wat aan die goede voornemens vooraf. Het allereerste is: een nieuwjaarswens, ook in Hebreeen 13! Wat betekent het als we zeggen "Gelukkig nieuwjaar!?" We wensen mensen dan toe dat ze gelukkig zullen worden in het nieuwe jaar. Ouderwets gezegd: "Moge het een gelukkig jaar worden voor jou!" Zó staat hier ook een wens, en wat voor wens: "Moge God..." Hoor je het goed? Niet: "Moge jij veel goede voornemens ten uitvoer brengen!" Nee: "Moge God jou toerusten!" Fijn is dat. Bij goede voornemens ben je op jezelf aangewezen. Maar bij Jezus, de goede herder, is dat niet zo. Hij heeft zijn bloed voor jou vergoten, staat er. Hij is voor jou gestorven. Hij weet dat je diep in je hart net zo als de Petrus uit het verhaal bent. Daarom is Jezus voor jou gestorven. Let bij je goede voornemens niet te veel op jezelf. Let op God! En laat je dan dit toewensen, dat God jou motiveert, dat God in jou het geloof wekt dat Hij de God van de vrede is en dat Hij het allemaal goed maakt. Dát is het werk van de Heilige Geest:

Dat is de nieuwjaarswens van vandaag. En wat zeg je dan terug? 'Hetzelfde!"? Nee, in Hebreeën 13 zeggen de mensen: "Amen!" Dat is zoveel als "Okay!" Dus dan zeg je: "Ja, Heer, weest U alstublieft de God van de vrede, ook in mijn hart." Jullie snappen dan wel dat ik aan het eind van deze preek niet in mijn eentje 'amen' zeg. Ja, ik zeg het óók! Ik wil het nieuwe jaar ingaan als iemand die gelooft in de God van de vrede! Ook ik wil graag dat God in mijn hart de God van de vrede is. Dan wordt het wat met mij! Maar ik wil graag dat jullie het allemaal zeggen. Wat het verschil is tussen een niet-christen en een christen? Misschien wel vooral, dat een christen 'amen' zegt tegen de God van de vrede, de God van Jezus. De een zachtjes, de ander harder. De een aarzelend, de ander volkomen overtuigd. Maar het is christelijk om het in elk geval op een of andere manier te zeggen: "Amen - Okay." De preek eindigt dus met nog één keer de nieuwjaarswens:


Amen