Preek over Romeinen 6:4

Gods hang naar het nieuweIn deze preek vraag ik uw aandacht voor Gods hang naar het nieuwe - en er zullen er nog meer over dit onderwerp volgen. In de Bijbel komt met grote nadruk naar voren, dat God geen genoegen neemt met wat oud en ´voorbij´ is. Hij werkt toe naar iets nieuws. De ´beweging´ die op die manier in het leven komt, zult u herkennen. Hoe blij kun je zijn met een nieuwe fiets, een nieuwe keuken, een nieuwe bank, nieuwe schoenen. Daar kun je je enorm op verheugen, er een hang naar hebben. Alhoewel: je kunt ook gehecht zijn aan het oude. Nieuwe schoenen knellen - je oude zijn zo lekker ingelopen. Je kunt als mens ook terugschrikken voor iets nieuws. Het vraagt flexibiliteit om steeds tot nieuwe dingen over te gaan. Naarmate mensen ouder worden wordt die flexibiliteit vaak minder. Zo zit er iets dubbels in onze verhouding tot iets nieuws. Eigenlijk wordt in de Bijbel benadrukt dat God er moeite voor moet doen om ons mee te krijgen in zijn hang naar het nieuwe. Dat komt doordat God zo radicaal is. Radicaler dan wij schudt Hij het hoofd over de wereld waarin wij leven, en streeft Hij naar een nieuwe schepping. Wij hechten ons meer aan deze wereld dan God. Het gelezen gedeelte uit Jesaja 65 is kenmerkend. God is een nieuwe wereld aan het voorbereiden die in plaats komt van de wereld waarin wij leven. Heel concreet: in het Jeruzalem uit de tijd van Jesaja werd gehuild en geschreeuwd; in het nieuwe Jeruzalem is dat voorbij. Er breken andere tijden aan, van zegen en van onvoorstelbare veiligheid. Echt anders dan wij het nu kennen, vgl. vs. 25. Werkelijk ´nieuw´! Willen wij daarin met Hem meegaan? Dat is de vraag. Het lokt aan, dat nieuwe leven, natuurlijk. Maar er is ook de gehechtheid aan de wereld: het hoeft nog niet zo nodig. Toch?

Die vraag komt verhevigd op ons af doordat Paulus dat ´nieuwe´ nu al ziet beginnen. Want wat bedoelt hij als hij het heeft over ´nieuwheid van leven´, Romeinen 6: 4? Uiteindelijk niets minder dan een manier van leven die bij die nieuwe schepping past. Hij zegt: "Als je gedoopt wordt, dan gaat het al beginnen, dat leven dat hoort bij de nieuwe wereld." Dat hangt voor Paulus samen met de opstanding van Christus. Hij zegt niet toevallig dat Christus uit de doden is opgewekt door de majesteit van de Vader. Letterlijk: door de heerlijkheid van de Vader. Daarmee wil hij zeggen, dat de opstanding van Christus een staaltje is van die nieuwe schepping. De heerlijkheid, de glorie, de majesteit van de Vader die aan de opstanding te pas komt, wijst op een gebeurtenis die niet past binnen déze wereld. De opstanding van Christus is sensationeel, van een totaal ander niveau dan welke gebeurtenis in onze wereld ook. En zo kan Paulus een koppeling leggen tussen de opstanding van Christus en ´nieuwheid van leven´. Als christen die hoort bij de opgestane Heer - en van dat ´horen bij´ is de doop een teken - kom je al in aanraking met de nieuwe wereld. En dus, als je écht bij Hem hoort, dan is het de bedoeling dat jouw leven daardoor gestempeld wordt. Daardoor raak je ontwend aan de bestaande wereld, die oud is en voorbijgaat. Het oude leven wordt begraven, zegt Paulus. Hoort u? Een christenmens die met Christus verbonden is wordt losgewrikt uit de bestaande wereld en ingedeeld bij de nieuwe wereld. Daardoor verandert je leven! Laat me een voorbeeld geven. Technici hebben een ´huis van de toekomst´ geconstrueerd: een huis waarin allerlei technisch vernuft dat nog niet in de handel is het leven gemakkelijk maakt. Ik noem maar wat: bedden die zichzelf opmaken, een volautomatische raam-zeem-installatie, een zelfsturende thee-op-bed-voorziening, enzovoorts. Allemaal heel futuristisch; dingen die over tien jaar misschien voor de gewone burger bereikbaar zijn. Maar als je in het ´huis van de toekomst´ woont beschik je er anno 2004 al over. Daardoor verandert je leven. Je raakt ook ontwend aan de ouderwetsheid van de bestaande huizen. Je loopt om zo te zeggen voor. Een stukje van je leven speelt zich dan al in 2014 af. Nou, zo iets bedoelt Paulus. Wie bij de opgestane Heer hoort, loopt voor: Je krijgt al een tik van de nieuwe wereld mee.

Om het concreter te maken noem ik twee dingen. Ten eerste: een christen wordt niet moe God de Heer lof te prijzen. Voor iemand die met twee benen in de wereld staat lijkt dat overdreven. Er gebeurt zoveel rottigheid in de wereld, dat het niet toepasselijk lijkt om God al te uitbundig te prijzen om zijn grootheid en goedheid. Welnu: in het ´huis van de toekomst´ ligt dat anders. Als je bij de opgestane Heer hoort, zie je al een stukje van de nieuwe wereld en dáárbij hoort een ongereserveerd lofprijzen van de Heer. Willen we dat? Ten tweede: een christen is de minste. Althans: zo gaat het toe op de nieuwe aarde. In deze wereld gaat het helemaal niet zo toe. Hier zijn wij vertrouwd met zelfhandhaving, je ego sterk neerzetten, de ander te slim af zijn, je eigen belangen veilig stellen, enzovoorts. Nieuw leven schrikt ons af. Maar nu de Heer is opgestaan is er een ´huis van de toekomst´ waarin dit heel normaal is: de minste zijn. Willen we in dat huis wonen?

God, zo zei ik, is radicaler in zijn hang naar vernieuwing dan wij. In Christus´ dood en opstanding laat Hij het zien. Het oude wordt gekruisigd en begraven; in het nieuwe leven van de Heer breekt de nieuwe schepping door. En nu zal het erom gaan dat wij daarin met Hem meegaan, en het goed vinden, die overgang van oud naar nieuw. Zoals gezegd: er komen nog meer preken over. Nu rond ik af met een appèl te doen op uw geloof. U gelooft toch in Christus? U gelooft toch dat Hij gekruisigd is, als een uitdrukking van de ondergang van het oude leven in de zonde? En u geloof toch dat de Heer is opgestaan, als het begin van Gods grote vernieuwing van het leven? U gelooft toch dat God een nieuwe wereld gaat scheppen? Welnu, neem dat alles dan serieus, en laat het oude los. Heb de moed daartoe. Durf het aan om in het huis van de toekomst te gaan wonen, waar lofprijzing uitbundig klinkt en waar u de minste wilt zijn. Ga mee met God, en blijf niet achter. Wees niet te behoudend, maar wandel in ´nieuwheid van leven´. De Heer is immers opgestaan!

Amen